1993-cü ildə, mənim gözlərim önündə bir dünyamız yıxıldı. Hər kəs kimi, biz də kəlbəcərlilər öz evlərimizdən didərgin düşdük, ailəmizlə bərabər həyatımızın ən ağır günlərini yaşadıq. Kəlbəcər bizim üçün yalnız bir yaşayış yeri deyil, bir kimlik, bir tarixi irs idi. Bu ərazilər bizə ancaq torpaq kimi gəlmirdi. Hər bir daşında, hər bir ağacında, hər bir çiçəyində bir xatirə vardı. Kəlbəcər bizim üçün bir ata yurdudur, həm də qədim türk mədəniyyətinin yaşandığı bir beşikdir.

İşğaldan sonra, həyatımız darmadağın olmuşdu. Kəlbəcərin yeməli otları, sərin suları, o gözəl Tərtər çayının səsi o qədər uzaq görünürdü ki, hər an geri dönəcəyimizi ümid edirdik. Lakin illər keçdikcə, o arzu kəlbəcərlilər üçün daha da uzaqlaşdı. Amma bir gün gələcəyinə inandıq və 2020-ci ildə zəfər çaldıq. Kəlbəcər azad edildi və biz öz torpağımıza, o mübarək yerdəki köhnə evlərimizə və kəndlərimizə geri dönə bildik. Mən, 53 yaşımda, nəhayət, 30 ildən sonra evimizin yerlərini yenidən görə bildim.

Əvvəllər, kəndimdəki böyük gavalı ağacının altında oturub, çay içdiyim günləri xatırlayıram. Evimizin qarşısında uşaqların gülüşü, bağdakı heyvanların səs-küyü, Tərtər çayının üzərində qayıq sürən adamların zümzüməsi hələ də qulağımda səslənir. Bütün bunlar bizə qəlbimizin dərinliklərində yaşadığımız həmin yerləri unutmamağa səbəb olur. Hər gün torpağı hiss edərkən, bura özümüzü tapmaq, köklərimizə yenidən bağlanmaq arzusuyla gəlişimiz məni həyəcanlandırır.

Bu qayıdış mənim üçün çox xüsusi bir anlam daşıyır. Kəlbəcər yalnız coğrafi ərazinin adı deyil, həm də kimliyimiz, mədəniyyətimiz və tariximizdir. Təsəvvür edin, nəhayət ki, kəndimizi yenidən bərpa edirik. Bütün bunlar bir zamanlar bir xəyal idi, amma indi reallığa çevrilib. Həyatın gözəlliklərini, təbiətin gücünü, kəndlərimizin yenidən qurulmasını, insanların qayıdışını görmək gözəl bir hissdir.

Bu gün Kəlbəcərdə yeni bir həyat qurulur. Bütün çətinliklərə baxmayaraq, regionumuzda infrastruktura qoyulan sərmayələr bizə hər bir yeni tikilən evin, yolun, məktəbin həsrətini çəkdiyimizi göstərir. Hər addımda biz bir addım daha irəli gedirik, nəinki bərpa edirik, həm də yeni başlanğıclar yaradırıq. Bu yolda ən böyük stimulumuz isə insanların geri dönməsi, bir-birini dəstəkləyərək yaşaması və gələcək nəsillər üçün bu torpağın mübarizə ilə qazandığını onlara çatdırmaqdır.

Bundan əlavə, bütün dünyanın gözü qarşısında bir xalqın yaşadığı bəlalar və yaşadığı zəfər haqqında danışmaq, Kəlbəcərdən çıxan əzmkarlığın simvolu olmaq mənim üçün vacibdir. Mən bu yeri əbədilik özümə bir iz buraxmaq istəyirəm. Kəlbəcər bizim üçün sadəcə işğaldan azad edilmiş bir yer deyil, həm də Azərbaycanın qəlbinin döyünən, hətta qardaşlıq və sülhün təcəssümü olan bir məkandır.

Bütün bunların arxasında, illər sonra daha yaxşı bir həyat qurulacağına olan ümidlər dayanır. Gözlərimə baxan uşaqların gələcəyinə işıq saçan bu torpaq, bizim birlikdə qəlbimizdə daşıyacağımız bir mirasdır. Biz Kəlbəcərə yalnız geri dönmədik, eyni zamanda orada yeni bir tarix yazdıq. Artıq Kəlbəcər sadəcə bir ərazi deyil, Azərbaycan xalqının gücünü, birliyini və əzmkarlığını nümayiş etdirən bir əfsanədir.

Leyli Yusifova